Każde dziecko jest inne i posiada unikatowy zestaw cech temperamentu i osobowości. Niektóre dzieci są bardziej ruchliwe, inne są spokojne i wyciszone. Wiele z nich ma trudności w obszarze społeczno-emocjonalnym, czuje się odrzucone przez rówieśników i nielubiane. Dzieci takie potrzebują więcej uwagi i zainteresowania ze strony rodziców. Deficyty w umiejętnościach społecznych wpływają na emocje dziecka.
Dziecko, które czuje, że nikt go nie lubi nierzadko zaczyna czuć się gorsze od innych, niechciane, pojawia się smutek, rozpacz, poczucie beznadziejności i bezradności, co może prowadzić do depresji dziecięcej. Przeżywanie silnych emocji, w tym złości na innych, którzy dokuczają dziecku, wyśmiewają się z niego, przedrzeźniają go czy popychają nie tylko wpływa na samopoczucie małego człowieka, ale rodzi potrzebę odegrania się na oprawcy, pojawiają się więc zachowania agresywne. Agresja generalizuje się na inne sytuacje i inne osoby. Może przejawiać się w domu podczas rozmowy z rodzicami, w szkole, podczas spędzania czasu z rówieśnikami czy członkami rodziny.
Jak radzić sobie z agresją dziecka?
-w trakcie wybuchu złości i agresji przytrzymać dziecko za ręce lub opleść je silnie tak, aby nie mogło uderzyć Ciebie ani zrobić sobie krzywdy. Stanowczo, patrząc w oczy dziecka powiedzieć mu, że nie można nikogo bić;
-gdy dziecko uderzy Cię wyjdź z pokoju i zostaw go samego, by ochłonęło. Daj mu czas na przemyślenie swojego zachowania. Ochłoń. Kątem oka jednak sprawdzaj, czy dziecko w przypływie silnych emocji nie robi sobie krzywdy. Zadbaj o jego bezpieczeństwo na odległość;
-gdy emocje opadną porozmawiaj z dzieckiem o zasadach panujących w domu i konsekwencjach ich nieprzestrzegania. Powiedz, że nie tolerujesz takich zachowań . Wyciągnij konsekwencje. Poinformuj dziecko, co Ty czujesz gdy ono tak się zachowuje. Porozmawiaj z ni m o alternatywnych sposobach radzenia sobie ze złością. Zróbcie listę konstruktywnych zachowań, które dziecko będzie mogło wykorzystywać podczas przypływu intensywnych emocji.